خاطره| از تو سخن می‌گویم!!
شنبه, ۱۷ آبان ۱۳۹۹ ساعت ۱۱:۳۳
نوید شاهد _ "امیر سرتیپ دوم اکبر فتورائی" در کتابش از فرمانده‌اش شهید صیاد شیرازی می‌گوید: "صیاد شیرازی به منظور فراگیری دوره‌های نظامی، مدت‌ها در آمریکا زندگی کرده بود. اما برخلاف خیلی از دانش آموختگان هم ردیف خود، هیچگاه مبهوت و مغلوب سیطره فرهنگی این کشور قرار نگرفت. وی دارای اطلاعات کم نظیری درخصوص تاکتیک‌های جنگی بود. اما این باعث نمی‌شد از همکاری با جوانان نوپا در طراحی عملیات خودداری کند...» ادامه این خاطره را از زبان همرزم شهید "علی صیاد شیرازی" را در سایت نوید شاهد تهران بزرگ بخوانید.
به گزارش خبرنگار نوید شاهد تهران بزرگ، "امیر سرتیپ دوم اکبر فتورائی" بیست و هفتم اسفند ماه سال 1318 در ارومیه دیده به جهان گشود. او سال 1338 از طریق دانشکده افسری وارد ارتش شد و پس از سال‌ها مبارزه با رژیم پهلوی به عنوان زندانی سیاسی نزدیک به ده سال وی را زندانی کردند. "امیر سرتیپ دوم اکبر فتورائی" پس از انقلاب نیز در کنار سایر مبارزین تا آخرین لحظه ایستادگی کرد و در هشت سال دفاع مقدس در کنار فرماندهانی چون شهید "سپهبد علی صیاد شیرازی" از مرز و خاک این سرزمین جانانه دفاع کرد. در ادامه خاطره‌ای از شهید علی صیاد شیرازی از زبان وی را می‌‌خوانید.
«آنچه از شهید والامقام صیاد شیرازی در طول همکاری و آشناییم با وی حاصل کرده‌ام به اختصار ذکر کنم. وی یک نظامی نمونه بود که علاوه بر تاکیدش بر نظم و انضباط نظامی، در تعبد و دینداری نیز مثال زدنی بود. این در حالی بود که در رژیم گذشته به نظامیان اینگونه القا کرده بودند که نظامی‌گری با دینداری مغایرت دارد.
بعد از فوتش دریافتم که تحت حمایت‌های معنوی یکی از عرفای نامی کشور یعنی مرحوم "آیت الله بهاءالدینی" قرار داشته و دائما با ایشان ملاقات می‌کرده است. این در حالی بود که مرحوم " آیت الله بهاءالدینی" حاضر به پذیرفتن هر کسی به محضرش نبود.
از سوی دیگر با آنکه صیاد شیرازی به منظور فراگیری دوره های نظامی مدت‌ها در آمریکا زندگی کرده بود، برخلاف خیلی از دانش آموختگان هم ردیف خود، هیچگاه مبهوت و مغلوب سیطره فرهنگی این کشور قرار نگرفت.
وی دارای اطلاعات کم نظیری درخصوص تاکتیک‌های جنگی بود، اما این باعث نمی‌شد از همکاری با جوانان نوپا در طراحی عملیات خودداری کند و پیشنهادهای آنها را درنظر نگیرد. شجاعت خصلت بارز دیگری بود که صیاد شیرازی از آن به نهایت برخوردار بود. او فردی نبود که با وجود خطرهای فراوان در مناطق عملیاتی حضور پیدا نکند.
در تمامی عملیات‌ها شخصاً به سنگرها سرکشی و از نزدیک چگونگی عملیات را هدایت می‌کرد. زمانی که معاونت ایشان در لشکر ۶۴ ارومیه را بر عهده داشتم، روزی به همراه وی و تعدادی از افسران دیگر برای سرکشی به مناطق عملیاتی به وسیله هلی کوپتر عازم مهاباد شدیم. آن روزها مهاباد وضعیت آشفته‌ای داشت و ضد انقلاب این شهر را تسخیر کرده بود.
حین گشت زنی و بررسی مواضع دشمن، گروهی از آنها شروع به تیراندازی به سوی ما کردند که از قضا گلوله‌ای با رد شدن از کف هلی کوپتر به ران پای صیاد شیرازی اصابت کرد. با آن که زخمش عمیق بود، اما تا زمانی که خون زیادی از او نرفته و کف هلی کوپتر را نپوشانده بود، ما متوجه زخمی شدن وی نشدیم.
خلبان هلی کوپتر را به سمت مراغه هدایت کرد و در آن جا صیاد شیرازی را به بیمارستان رساندیم. به دلیل خون زیادی که از او رفته بود، باید به وی خون تزریق می‌کردند. صیادشیرازی گروه خونی استثنایی نیز داشت؛ چرا گروهB منفی که دهنده خوب و گیرنده بدی محسوب میشود.
همین مسئله یافتن خونی مشابه را قدری با مشکل مواجه ساخت و این کار مدتی با تأخیر مواجه شد. بعد از انجام مداوای اولیه او را به تهران فرستادیم تا با رسیدگی و مراقبت دقیق سلامت خود را بازیابد.
قدر شناسی نیز خصلت ویژه صیاد شیراری بود. هر فردی از نیروی زمینی هر کجای کشور که لیاقتی از خود نشان می‌داد، مستحق دریافت پاداش از فرماندهی نیروی زمینی می‌شد.»
منبع: کتاب ابد+ده سال مجموعه خاطرات " امیر سرتیپ دوم اکبر فتورائی"
انتهای پیام/
نظر شما
